Routepunt 1 | Een uurtje in de week
Marina Ameln zet zich als vrijwilliger in voor de wijk. Ze is een van de beheerders van de Wijkwijzer in het winkelcentrum en coördinator van de vrijwilligersbank. Uit eigen ervaring weet ze hoeveel vrijwilligerswerk kan opleveren.
“In 2014 las ik een oproep voor het Vrijwilligersknooppunt Emmerhout. ‘Daar wil ik wel bij horen’, dacht ik. Het was zó positief! Een jaar later werd ik beheerder van de Wijkwijzer. Langzamerhand is mijn functie steeds meer uitgebouwd. Ik ben er drie dagen per week, van 9 tot 5 en als er iemand ziek is, val ik in. Het is heel veelzijdig werk. Ik houd de agenda bij, doe de boodschappen en zet koffie. Mensen komen hier met allerlei vragen, van kapotte stoeptegels tot vragen over belastingaangifte. In het eerste geval maak ik een bericht voor het Meldpunt Openbaar Gebied van de gemeente. Vragen over belastingaangifte verwijs ik door naar het spreekuur van Sedna. Ik heb inmiddels een goed kennisnetwerk, ik weet waar ik moet zijn.
Als vrijwilligerscoördinator breng ik vraag en aanbod bij elkaar. Soms storten mensen hun hart bij me uit. Er is veel eenzaamheid, ook in deze wijk. In mijn map staan mensen die iemand zoeken om mee te wandelen, om een klusje te doen of gewoon een praatje willen maken. Het wordt steeds moeilijker om vrijwilligers te krijgen. Soms denk ik: als de eenzame mensen zich nou ook eens zouden aanmelden als vrijwilliger, dat zou echt helpen. Vrijwilligerswerk hoeft niet veel tijd te kosten. Met een uurtje in de week kun je al veel betekenen voor een ander. Laatst had zich iemand aangemeld als vrijwilliger. Ik vroeg hem waarom hij dat wilde doen. Hij zei: ‘Ik ergerde me eraan dat mensen elkaar niet meer hielpen. Toen dacht ik: en waarom doe ik het zelf niet?’. Dat vond ik mooi. Ik ben enorm gegroeid door het vrijwilligerswerk. Je komt in contact met mensen en leert je weer openstellen. Soms lijkt de drempel hoog, maar je moet er gewoon op afstappen.”
