Routepunt 4 | Goede en slechte tijden
In 1969 kwam Slava Hilbrands vanuit Servië naar Emmen om bij de Danlon te gaan werken. Nederlandse vrouwen werkten niet, vandaar dat het bedrijf in het buitenland adverteerde. Shahrazad Kilincci vluchtte voor de oorlog in Somaliland en kwam in 1990 in Emmerhout terecht.
“Ik ben geboren en opgegroeid in Somaliland. Daar was het oorlog, de kogels vlogen om je oren, het was vreselijk. We wilden weg en wisten vliegtickets te bemachtigen, maar we hadden geen idee wat de eindbestemming was. Het bleek Nederland te zijn.
Mijn vader was in de oorlog overleden. Met mijn moeder, broers en zussen en mijn dochter Ugbaad van 2 maanden, kwamen we in 1989 hier terecht. We waren het eerste Somalische gezin in Emmen.
We wisten niets van Nederland en moesten erg wennen. De taal, de cultuur, alles was anders. En we hadden niks. We sliepen op de grond in een kale kamer, van matrassen of behang hadden we nog nooit gehoord. Gelukkig waren er fijne buren die ons hielpen, zoals buurman Aard en buurvrouw Ineke, die ons hielpen met het maken van vitrages voor de ramen. En Henk van sociale zaken. Hij zorgde ervoor dat we een lening kregen, zodat we ons huis in konden richten.
Ik kreeg Nederlandse les in Emmen, vlak bij het station. Ik vond het heel moeilijk, maar je moet open staan voor nieuwe dingen en sterk zijn, vooral voor je kinderen. Nederlands heb ik voor een belangrijk deel geleerd door Goede Tijden, Slechte Tijden. Ik keek er iedere dag naar, met mijn woordenboeken naast me op de bank. Dat was fantastisch. Taal is zó belangrijk!
Ik kook graag. Ik heb een tijdje iedere donderdag in Op Eigen Houtje gekookt, maar dat hield helaas op. Jammer, want samen eten verbindt mensen met elkaar. Koken is mijn hobby, maar ik zou er wel meer mee willen doen. Daarom wil ik graag nog de benodigde diploma´s halen.
