Routepunt 8 | Groene weduwe
Henk Jeurink groeide op in een dorp, maar woont al jaren met veel plezier aan de Laan van het Kwekebos in Emmerhout.
“Ik werkte bij de gemeente en was nauw betrokken bij de bouw van Emmerhout. Er is hier goed gebruik gemaakt van de landschappelijke kwaliteiten van het gebied. Een deel van de wijk is in het bos gebouwd, bijna tussen de bomen.”
Maar het gaat verder dan alleen het groen. Zo heeft bijna geen blok dezelfde peilhoogte, trapjes overbruggen het niveauverschil. Door de platte daken en de zichtlijnen die je daardoor kreeg, wordt dit nog eens benadrukt. Op die platte daken kwam overigens wel kritiek: in de zomermaanden was het veel te heet. De huizen in het noorden van de wijk kregen toen een kap. Nieuw waren de woonerven. Al met al trok Emmerhout veel belangstelling, met bussen tegelijk kwamen mensen kijken.
Emmerhout is vooral een wijk om te wonen en te slapen, het heeft zich nooit ontwikkeld tot een levendige volksbuurt. Vooral in de beginjaren waren de mannen buiten de wijk aan het werk en de vrouwen thuis met de kinderen. Vanwege het groene karakter van Emmerhout werden ze ook wel de groene weduwen genoemd. Mijn vrouw, Miny Hofsteenge, was één van hen. Ze is in 2018 overleden.
Miny vond het fijn wonen hier. Ze kwam uit een dorp, maar vond het meer individuele van deze wijk prettig. Ze moest er niet aan denken om hier weg te gaan. Hier had ze haar netwerk, maar ook haar vrijheid. Er gebeurt van alles in een woonwijk, er zijn veel prikkels, maar als je daar niets mee wilt doen, is het ook goed. Ze schreef onder andere boeken en gedichten in het Drents. In 1984 schreef ze het gedicht op de bovenste bladzijde over de wijk en ons buurtje.
